Laos: Bezdroża

-
Przeszacowałam laotańskie drogi. Na północ od Vang Vieng są dopiero w produkcji. Hop! Bummm! Iiiiiiii! Trasa wiedzie przez góry i wije się niczym Mekong. 16h30. Zdjęciowe słońce. Widokowo: polecam. Albo ja mam gorączkę, albo mój kierowca jest lekko naćpany. A nie, tylko klimę co chwilę wyłącza pod górkę. Hop! Bum! Mój plecak zdjęłam z tylnej szyby, jest ryzyko, że tylna klapa się otworzy. To jest ekspres. Hop! Bummmm! Zzzzzzz! Czwórka bezpańskich maluchów ma Buddę po swojej stronie, zwiali, ufff. Iiiiii! Opony trą podłoże. Przyspieszenie jak na rollercoasterze. Wrażenia jak podczas ostrych turbulencji awionetką. Symulator wypadku chyba byłby delikatniejszy. Hop! Bum! Jasne, że mam pasy! Hop! Bummmm! Tęsknię za uprzejmym kierowcą wiozącym turystów przez Tajlandię. Iiiiiiiii! Przydałyby się takie pasy od góry. Hop! Hop! Hamowanie przed stadem krów. Zzzzz!

I wreszcie po 3h30 szarpaniny i podskoków docieram do duchowej stolicy Laosu, Luang Prabang. Zostaję tu na 3 noce. Tylko, gdzie ja mieszkam? Google pokazuje mi tylko 2 kreski dróg. Odnajduję jakieś darmowe wifi i po 300m jestem w domu. Dosłownie. To Guesthouse za to w sercu miasta. Za 60$ na 3 noce bez śniadania.

Krótki spacer i już wiem, że jestem we właściwym miejscu. 150m ode mnie jest Night Market, bardzo przyjemny, spokojny. Głównie francuscy turyści. Jeśli zdarzy mi się wybrać jutro na ceremonię ofiarowania mnichom jedzenia, to też mam 3 kroki. Co do świątyń, już mi się podoba. Z 5 ważniejszych mam pod nosem. Szkoda, że buty trekkingowe zostały w Bangkoku, ominie mnie wyjazd do plemion.







Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Brazylia: Karnawał w Salwadorze

-
Obraz
Ja i impreza masowa, czyli kipiąca energią plątanina rąk i nóg, nurzanie się w gmatwaninie spoconych ciał, nieobliczalny tłok Salwadorczyków? Capital Afro Carnaval 2024! Litości! Jednak od karnawału się wymigać nie dało, zatem jestem.  Kierowca wysadził nas pod pustawym Mercado Modelo koło 19h. Z daleka słychać dudnienie. Oj, dzieje się! Na środku ulicy pląsa dziewczyna przebrana za pannę młodą. Za chwilę facet błaznuje z mikrofonem i wygląda przez ramkę z telewizora... robi wywiady. Nie, nie dla telewizji czy radia, przebrał sie za "gościa z okienka". Tęczowe biustonosze więcej odsłaniają niż zasłaniają, koronkowe sukienki, pióra i szalone fryzury. Liczy się oryginalność. Peruki, kapelusze, dziwne buty, zabawne skarpety. Kolejka do windy, sprawdzanie jak na lotnisku, panie osobno, panowie osobno. Tłum. Już mi słabo. Właśnie się zorientowałam po co hotele rozdają prezerwatywy...  Na górze, na starym mieście Salwadoru muza z głośników, z pięć profesjonalnych scen, poza tym jeż
Czytaj więcej

Brazylia: Ale kolory!

-
Obraz
Objeździłam ten Diamentowy Płaskowyż z prawa do lewa. Ponad 300 km w jeden dzień. Atrakcji sporo, ale nie są blisko siebie. Przejazdy często po godzinie albo dwóch.  Dzisiaj naoglądaliśmy się błękitów. Jaskinie z wodą w kolorze kosmicznie niebieskim. Zobaczyć to jedno, dojść to drugie, a popływać w krystalicznie przejrzystej wodzie to trzecie. Doświadczenie pływania w kosmosie jest unikatowe. To jak przenoszenie się w czasie. Tego nie da się opisać, trzeba tego doświadczyć. W Gruta Azul kazano nam umyć się porządnie z tłuszczów i kremów, także włosy, po czym ubrani w kapoki (obowiązkowe) musieliśmy pokonać sporo schodów w głąb ziemi, by dotrzeć do lustra wody. Schody nierówne, leśne, z korzeniami i kamieniami. Już sam widok nas urzekł. Najbardziej oporni, nieumiejący pływać wskakiwali do wody. A raczej się zanurzali w boskości Kosmosu. Są takie miejsca, których  trzeba doświadczyć, nie odda tego film. To jak pływanie w boskiej sadzawce tuż po stworzeniu świata. Magia. Najbardziej przer
Czytaj więcej

Peru: Chwała na wysokościach, Jesus naszym przewodnikiem

-
Obraz
Ten post dedykuję Krzysztofowi z Łodzi, który prosił mnie o informacje co do choroby wysokościowej w Peru. Właśnie dzisiaj od rana mkniemy z naszą 16 osobową grupą z Arequipy w stronę Colca. To się wiąże z pokonaniem około 150km przez góry. Kiedy to piszę, jestem już na 4600 i wkrótce osiągnę szczytowy moment wyprawy: przełęcz Patapampa 4910m npm. Od rana piliśmy herbatkę z koki. Mieliśmy też przystanek na herbatkę wzmocnioną ziołami i dosmakowaną owocami. Fajny bajer. Też z koką, naturalnie. Dodatkowo mamy coś jak amol: Agua Florida, co się wdycha powyżej 4500. Bardzo przyjemny ziołowy zapach. No i najważniejsze: nasz przewodnik nazywa się Jesus. Jest bosko. Mamy też tlen na przypadek krwi z nosa, drgawek i poważniejszych objawów. W ekstremalnym wypadku wzywamy lekarza i jedziemy do szpitala. Nasi turyści jakoś dają radę. Trochę się kręci w głowie, więc paniki wiecej niż wysokościówki, ale za to jakie widoki. Lamy, alpaki, wigonie. Łyse góry. Wulkany. Słońce. W styczniu mamy lato w A
Czytaj więcej