RikiTikiPodróżniki

W Gruzji mamy z jednej strony Dawida Budowniczego (XI/XII wiek), a z drugiej królową Tamarę (XII/XIII) - tak mężną, że nazywaną "królem". Wśród świętych jest św. Giorgi opiekujący się krajem i św. Nino, której Gruzja zawdzięcza przyjęcie chrześcijaństwa (337r). Kwestia parytetu płci jest mitem. Jak kobieta nie pracuje, to dobrze, bo mąż ją utrzymuje. Tyle, że to teoria. Zazwyczaj po prostu jest zaborczy i zazdosny. Dba o interes swój i dzieci. A za co żyć? Gruzinki nie opowiadają o przemocy. Uciekają pracować za granicę pod pretekstem ekonomii. W społeczeństwie, gdzie tradycyjnie pani zostaje w domu i aż 42% nie pracuje,  40% emigrantów zarobkowych to kobiety. Fundacja im. Stefana Batorego, która od 2004 roku działa w Tbilisi pokazuje jak dużym problemem jest przemoc domowa w Gruzji.  Nic dziwnego, skoro za czsów Szewardnadzego kraj był państwem upadłym zżeranym przez korupcję. Zarobek policji to było 20 dolarów, a na drodze z Batumi do Tbilisi trzeba było zapłacić łapówkę 10

Rodzina, prawosławie i tradycja wyznaczają granice Gruzji. Mały, 4-milionowy kraj jedną nogą na Wschodzie, drugą przestawia coraz bardziej na Zachód. W kontekście geopolitycznym nie jest bez szans.  Mnie Gruzja zaskoczyła przepięknymi widokami, kościołami pachnącymi świecami wotywnymi, starymi malunkami, twierdzami wykutymi w skałach, a największym cudem była stolica. Jakby przeniesiona z innego wymiaru. Tbilisi naprawdę nie musi mieć kompleksów. Inny świat. Tu z pewnością będę wracać.  Tymczasem czytam książkę Stasi Budzisz " Pokazucha. Na gruzińskich zasadach ". Tu przywiązanie do tradycji jest bolesną szkołą, szczególnie dla kobiet. Rozwód - nie, gwałt - hańba dla rodziny, nieślubne dziecko - nie do przyjęcia. Autorka reportażu uświadamia mi jak wygląda życie codzienne. Narzeczoną i jej Facebooka sprawdza się dokładnie: gdzie bywa, z kim, czy nadaje się na synową. Syn zostaje z rodzicami i jego żona będzie się nimi opiekować. Córka się z domu wyprowadza, dostaje posag i ma