RikiTikiPodróżniki

Dużo słyszałam o Muzeum Powstania Warszawskiego. Wybranie się tu zajęło mi trochę czasu. Trzeba przyznać, że jak na, w dużej mierze, multimedialną ekspozycję, to jest to wyjątkowo udane przedsięwzięcie. W wielu miejscach można zobaczyć filmy czy posłuchać powstańców. Najlepsze są pamiątki po Krzysztofie Kamilu Baczyńskim, bo akurat jego każdy w Polsce kojarzy. Duże wrażenie robią czytane listy: pocztę powstanczą obsługiwały dzieci. Teksty są ponure, ale oddają charakter tej niemieckiej napaści na Warszawę. Ten zabity, ten w szpitalu, dom spalony: worek smutków, ale pośród nich czasem pojawia się nadzieja. Ktoś ocalał. Co chwilę słychać wybuchy. W jednej z sal mamy film 3d: lecimy samolotem nad ruinami zbombardowanej Warszawy. Taki oryginalny dokument oglądałam parę razy na Rynku w kinie w Muzeum Historycznym. Tu ekspozycja utrzymama w kolorach szarości zmusza do refleksji. Depczemy po kostce brukowej, a w podziemiach możemy na chwilę wejść w kanały jakimi uciekali powstańcy. Muzeum dos

Dawno nie widziałam tak niesamowitego filmu: wciągający, przepiękny wizualnie, coś między thrillerem a romansem. Pełen tajemnic, nie do końca rozwiązanych. Akcja powolutku nam się rozświetla. Jest sporo zmyłek, więc nie łatwo domyślić się zakończenia. Nic nie jest oczywiste w filmie "Gdzie śpiewają raki", który właśnie jest wyświetlany w kinach.  Mnie przeniósł on do lasów namorzynowych, które regularnie, z rytmem pływów zakrywa i odkrywa woda morska. Chronią ludzi przed tsunami. Zadziwiają bioróżnorodnością. Pierwsze co przyszło mi do głowy to północna część Senegalu o zachodzie słońca i niesamowita rzeka w Gambii. I jeszcze wizyta u szamana, który potrafił czytać w duszy, może kiedyś wam opowiem, bo została ona ze mną na zawsze. Potem przyszła mi do głowy Sri Lanka i krokodyl, którego podrzucono mi na łódź. Maluszek, "gryzie jak pies". Następnie dzieci pływające codziennie do szkoły na jeziorze Titicaca. I moczary w wiecznie zapadanej Kostaryce. W końcu rzeka Zamb

Parę dni temu na urodzinach u małego Franka spotkałam Emmę, córkę nowej ukraińskiej sąsiadki. Dziewczynka miała 14 lat i ani słowa nie mówiła po polsku. Patrzyła za towarzystwem dzieci często stojąc przy płocie. Zaproszono więc ją na przyjęcie. Brak znajomości polskiego wcale jej nie przeszkadzał w zabawie z dziećmi o połowę od niej młodszymi. Tak zatem polityka jest już tuż za naszymi drzwiami. Po pół roku, wojna w Ukrainie jest już trochę bardziej oswojona, widzimy jej efekty bardzo blisko nas, a tak naprawdę konsekwencje odczujemy jak się skończą tarcze.  Światowe rynki są bardzo wrażliwe na grzebanie przy elektrowaniach atomowych na Ukrainie. Każdy ostrzał prowokuje erupcję cen giełdowych. (Polecam książkę o energii jądrowej Kate Brown z 2013r "Plutopia", tak na marginesie, rewelacja).  Może i rachunki domowe tego jeszcze tak znacznie nie odczuwają jak faktury firm, ale we Francji pod koniec tego roku mają zostać zamknięte programy pomocowe dla gospodarstw domowych. Po up

Wakacyjny objazd Polski jakoś nam się zaczął wydłużać. Już 3 dzień wracamy do domu. Nie spieszy nam się. Mamy kilka imprez rodzinnych pod koniec tygodnia, co nas nieco blokuje, ale mamy czas. Nad jeziorem Gopło leży Kruszwica. Kolebka polskiej państwowości z tą słynną wieżą z  podręczników z podstawówki. To co? Pałac w Kobylnikach? Dawaj!    Kobylniki, o których piszą pod Wieżą: Jezioro Gopło było miejscem osadnictwa już w epoce kultury łużyciej. Mówi się o najstarszych śladach człowieka w Polsce. Jedni datują to na 4000 lat, a są i tacy, co twierdzą, że nawet ponad 8000 lat temu tutaj mieszkali ludzie. Jedno jest pewne: Gopło ma wysepki, a to oznacza, że możnaby tam popływać kajakiem. Kruszwica ma poważne tradycje wioślarskie, o czym świadczą medale zdobywne przez członków klubu.  Jerzy Leon Kowalski z Klubu Wioślarskiego "Gopło" w Kruszwicy, zdobywca złotego medalu olimpijskiego Mieliśmy ochotę popływać choćby statkiem po deszczowym Gople. Czytam o statku Rusałka: towarzyst

A po co Ty chcesz jechać do Torunia? - słyszę od rana. No, bo dawno nie byłam. 200-tysięczne miasto jest na liście UNESCO i ma malowniczą starówkę. Poza tym jest blisko dobrej trasy na południe, a jechać 7h ciagiem mi się nie chce. Objemy się piernikami... A nocleg w 4* kosztuje połowę tego co na Mazurach w 2*. To jest absurd. A pojedziemy do Ojca Rydzyka? - pyta mąż. Każdemu kojarzy się Toruń inaczej. Mnie zdecydowanie piernikowo.  Po drodze z Mazur wpada na nas krzyżacki zamek, taki przedsmak Torunia. Urocze ruiny: Radzyń Chełmiński. Parkujemy pod tanimi noclegami. Mąż sugeruje wysłać mamie zdjęcie, że tu śpimy. Tu na razie jest ściernisko, ale będzie San Francisco... Kiedyś poprosiłam, żeby hotel w Toruniu dołożył mojej grupie po paczce pierniczków do pokoju. Przyjeżdżamy. Rozdaję klucze. Nagle się zorientowałam, że pierników nie ma. Idę na recepcję: zapomnieli. O 20h mamy kolację. Biegam z obsługą po pokojach i dokładam te słodycze podczas, gdy Francuzi konsumują jakąś dziczyznę w