Polska: Kościół pw. św. Michała Archanioła (Syrynia, Katowice)

-

Spacerując po Śląsku trafiłam do Syryni. I na tamtejszym cmentarzu przeczytałam, że dawno, dawno temu, bo w średniowieczu stał tam kościół. Dziś stoi jakaś mała grota z Matką Boską. Mnie jednak intryguje ten drewniany kościółek. Widziałam go już. Też lata temu. Dlatego postanawiam go odwiedzić. A nie jest to byle jaki kościółek, bo należy on do szlaku drewnianej architektury. Wykonano go z sosnowych bali na zrąb. W środku pachnie starym drewnem, a może po prostu historią. 

Jak się to stało, że taki zabytek trafił do Katowic? Otóż kościół niszczał. Planowano go rozebrać. Trafił tam jednak Wilhelm II, cesarz niemiecki i zakazał rozbiórki. A było to w 1913 roku. Tuż przed II Wojną Światową kupiły go Katowice. I przeniesiono go do Parku im. T. Kościuszki. Było to w latach 38- 39. 11 czerwca 1939 kościół konsekrowano. Wybuchła wojna. I nie odprawiano tam mszy. Zatem w maju 1958 ponownie go konsekrowano. W latach 90 przeszedł remont, ale zabytkiem stał się dopiero w 1997 roku. Stoi otwarty. Można zajrzeć. Kosztuje to nieco wysiłku. 

I teraz hit: idę sobie przez park, a z tyłu słysze grzmoty piorunów i nadciągający armagedon pogodowy. Zapowiadają to od rana. Robię szybko zdjęcia. Wchodzę do środka. A tu jak nie lunie! Przegladam zdjęcia: za kościołem jakby inny dzień. Niebo błękitne. Po prostu inny czas. Zabieram zatem błekit pod mój magiczny parasol i ruszam dalej. 











Poniżej parę zdjęć z Syryni:




Miejsce, gdzie od XIV wieku stał kościół w Syryni otoczony starym cmentarzem. 

 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Brazylia: Karnawał w Salwadorze

-
Obraz
Ja i impreza masowa, czyli kipiąca energią plątanina rąk i nóg, nurzanie się w gmatwaninie spoconych ciał, nieobliczalny tłok Salwadorczyków? Capital Afro Carnaval 2024! Litości! Jednak od karnawału się wymigać nie dało, zatem jestem.  Kierowca wysadził nas pod pustawym Mercado Modelo koło 19h. Z daleka słychać dudnienie. Oj, dzieje się! Na środku ulicy pląsa dziewczyna przebrana za pannę młodą. Za chwilę facet błaznuje z mikrofonem i wygląda przez ramkę z telewizora... robi wywiady. Nie, nie dla telewizji czy radia, przebrał sie za "gościa z okienka". Tęczowe biustonosze więcej odsłaniają niż zasłaniają, koronkowe sukienki, pióra i szalone fryzury. Liczy się oryginalność. Peruki, kapelusze, dziwne buty, zabawne skarpety. Kolejka do windy, sprawdzanie jak na lotnisku, panie osobno, panowie osobno. Tłum. Już mi słabo. Właśnie się zorientowałam po co hotele rozdają prezerwatywy...  Na górze, na starym mieście Salwadoru muza z głośników, z pięć profesjonalnych scen, poza tym jeż
Czytaj więcej

Brazylia: Ale kolory!

-
Obraz
Objeździłam ten Diamentowy Płaskowyż z prawa do lewa. Ponad 300 km w jeden dzień. Atrakcji sporo, ale nie są blisko siebie. Przejazdy często po godzinie albo dwóch.  Dzisiaj naoglądaliśmy się błękitów. Jaskinie z wodą w kolorze kosmicznie niebieskim. Zobaczyć to jedno, dojść to drugie, a popływać w krystalicznie przejrzystej wodzie to trzecie. Doświadczenie pływania w kosmosie jest unikatowe. To jak przenoszenie się w czasie. Tego nie da się opisać, trzeba tego doświadczyć. W Gruta Azul kazano nam umyć się porządnie z tłuszczów i kremów, także włosy, po czym ubrani w kapoki (obowiązkowe) musieliśmy pokonać sporo schodów w głąb ziemi, by dotrzeć do lustra wody. Schody nierówne, leśne, z korzeniami i kamieniami. Już sam widok nas urzekł. Najbardziej oporni, nieumiejący pływać wskakiwali do wody. A raczej się zanurzali w boskości Kosmosu. Są takie miejsca, których  trzeba doświadczyć, nie odda tego film. To jak pływanie w boskiej sadzawce tuż po stworzeniu świata. Magia. Najbardziej przer
Czytaj więcej

Peru: Chwała na wysokościach, Jesus naszym przewodnikiem

-
Obraz
Ten post dedykuję Krzysztofowi z Łodzi, który prosił mnie o informacje co do choroby wysokościowej w Peru. Właśnie dzisiaj od rana mkniemy z naszą 16 osobową grupą z Arequipy w stronę Colca. To się wiąże z pokonaniem około 150km przez góry. Kiedy to piszę, jestem już na 4600 i wkrótce osiągnę szczytowy moment wyprawy: przełęcz Patapampa 4910m npm. Od rana piliśmy herbatkę z koki. Mieliśmy też przystanek na herbatkę wzmocnioną ziołami i dosmakowaną owocami. Fajny bajer. Też z koką, naturalnie. Dodatkowo mamy coś jak amol: Agua Florida, co się wdycha powyżej 4500. Bardzo przyjemny ziołowy zapach. No i najważniejsze: nasz przewodnik nazywa się Jesus. Jest bosko. Mamy też tlen na przypadek krwi z nosa, drgawek i poważniejszych objawów. W ekstremalnym wypadku wzywamy lekarza i jedziemy do szpitala. Nasi turyści jakoś dają radę. Trochę się kręci w głowie, więc paniki wiecej niż wysokościówki, ale za to jakie widoki. Lamy, alpaki, wigonie. Łyse góry. Wulkany. Słońce. W styczniu mamy lato w A
Czytaj więcej