Francja Ludwika XIV
We Francji w czasach Ludwika XIV mieszkało 16 milionów ludzi. Rodzina miała średnio 5 dzieci. 300-tysięczny Paryż się rozrastał, wieśniacy przenosili się do miast. Zakończono remont Luwru, utworzono ogrody Tuileries.
Zaczęto kształcić kobiety, ale nawet najbardziej wyedukowane zależne były od męża. Kiedy panna nie miała posagu skazana była na klasztor. Ludwik XIV założył fundację św. Ludwika w Saint-Cyr, która zajmowała sie edukacją córek zubożałej szlachty i poległych żołnierzy. Osobiście doglądał postępów w nauce dojeżdżając konno z Wersalu. Panny zachwycały skromnością, czytanie powieści było zakazane, ale teatr był dozwolony. Uczono mówić z odpowiednim akcentem. W 1692 roku Kościół upomni się o to miejsce i przekształci je w klasztor, ale panny zachwają przywilej noszenia rękawiczek.
Mężczyźni umizgiwali się do kobiet, zwano ich galantami. Jeśli dochodziło do grzechu cudzołóstwa, zmyć mogło go uzanie dziecka.
Ludwik XIV był pobożny, codziennie uczestniczył we mszy, co nie przeszkadzało mu w spędzaniu popołudni "u dam". Efektem tych spotkań była Anna Maria, naturalna, czyli nieślubna córka LOUISE DE LA VALLIERE. Król nadał jej ziemie Turenii i Andegawenii oraz tytuł panny de Blois. Typowa historia tych czasów. Panny, które zaszły w ciążę wydawano za maż za znamienitych dworzan, hrabiów czy książąt albo wysyłano na wieś.
Króla Ludwika XIV znamy przede wszystkim jako budowniczego Wersalu. Podebrał budowniczych słynnej posiadłości Vaux-le-Vicomte swojemu nadintendentowi Fouquetowi oskarżonemu o korupcję: architekta LE VAU, malarza LE BRUN i ogrodnika LE NÔTRE. Stworzą oni majestatyczną rezydencję godną króla Słońce.
Król kochał sztukę, grywał role Słońca czy Apolla. Potrafił grać na gitarze, instrumencie galanta pochodzacym z Arabii. A taniec był tak samo ważny jak szermierka. Nauczali go nawet jezuici. Opiekował się Lully'm, autorem dworskich baletów, a także był mecenasem Moliera i Racina. Miłość do teatru przekazała mu matka.
JEAN-BAPTISTE LULLY na bazie pochadzącej z pierwszej połowy XVII wieku kompozycji i opery stworzył oryginalny styl. Jego muzyka oddawała przepych i dostojność. Wynalazł uwerturę. Charakterystyczne były fragmenty szybsze i wolniejsze w kompozycji. Komponował muzykę do przedstawień dworskich i sztuk Moliera. Muzyka i taniec były nieodłączne. Lully stworzył muzykę, która tańca nie potrzebowała: dramat liryczny.
JEAN BAPTISTE POQUELIN zwany MOLIEREM miał dyplom prawnika, ale wybrał mało prestiżowy zawód aktora. Grywał na targowiskach. Dostrzeżono go na dworze. Jego dowcipne farsy pełne namiętności i brawurowej gry zachwycają dwór. Dewotki i kler czują się czasem nieswojo. Świętoszek wywoła poważny skandal. Jak Napoleon przeniesie jego szczątki na nowy cmentarz Père Lachaise Paryżanie uznają to miejsce za godne pochówku.
JEAN RACINE to młodszy konkurent Corneilla. Tworzy dramaty jak Rzymianie, ale je chrystianizuje. Jego bohaterowie tracą władzę, a miłość ich pogrąża.
Król był synem Ludwika XIII i Anny Austryjaczki. Matka po 4 poronieniu gorąco modliła się do św. Leonarda i w wieku 37 lat w 1638 roku publicznie urodziła w St. Germain en Laye. Podrzucane kapelusze oznaczały chłopca, a skrzyżowane ręce dziewczynkę. W dniu słońca, w niedzielę urodził się przyszły król spod znaku panny (5 września) i miał już 2 ząbki. Anna objeżdżała z synem klasztory dziękując za szczęśliwy poród.
Chłopiec dorastał w oparach miłości i nadopiekuńczości, jako 5-latek musztrował inne dzieci, a 2 lata później dokonywał przeglądu własnych wojsk. Kiedy Anna podniosła podatki na wojne z Austrią, wybuchło powstanie i z dzieckiem musiała uciekać z Paryza 1648/49, tzw. Fronda.
Ludwik XIV poślubia kuzynkę pierwszego stopnia Marię Teresę Austryjaczkę. 22 latka zaparzyjaźni się z teściową. Nie była pięknością, ale miała cechy Habsburgów co czyniło ją doskonałą panną. Miała obwisłe policzki i zepsute zęby oraz czerwone mięsiste wargi. Mała, pulchna. Pozbawiona ciekawości intelektualnej. Za to uległa i ustępliwa wobec męża. Nie znała francuskiej mody, brakowało jej dostojeństwa, nie potrafiła tańczyć. Stworzyła sobie hiszpański dwór jak z obrazów Velasqueza z karłami i psami.
Nic dziwnego, że króla zachwyciła urocza LOUISE DE LA VALLIERE. Romans trwał 4 lata. Urodziło się 4 dzieci. 2 zmarło. 2 zostało uznanych. Louise kochała Ludwika, a nie króla. Świetnie jeździła konno, co pozwalało na chwile odosobnienia. Była bardzo szczupła, delikatna, brak biustu maskowała "wypełniaczem". Jednak uwagę króla skradła kolejna kobieta, markiza de MONTESPAN, słynaca z mądrości Ateny, nazywana Athénaïs. Miała temperament, wydatne usta i burzę blond loków. Miała powabne kształty. Król miał ją podgladać w kąpieli. Kiedy sie zorientowała... upuściła ręcznik. Do tego uwielbiała operę i teatr. Kiedy Louise była w ciąży, markiza została kochanką króla. Jako, że jej mąż był bardzo zazdrosny, oficjalną kurtyzaną była Louise. Na francuskim dworze kobiety miały swoje tutuły, co pozwalało uniknąć zakłóceń etykiety. Kiedy mąż odkryje romans zacznie chodzić po domach publicznych, przez żonę chce zarazić króla. Kompromitujące sceny niepokoja dwór toteż zostanie on odesłany na południe. Wyprawi kej tam symboliczny pogrzeb. Athénaïs odnajdzie się na dworze. Zostanie patronką la Fontaina zadedykuje jej 2 tom bajek. Markiza potrafiła zawładnąc emocjami króla, który rzucał się na nią zanim się rozebrała.
Król mając 40 lat miewał omdlenia, stosowano różne zioła i lewatywy. Mając 30 lat wyłysiał, dlatego wprowadzono modę na peruki. Był bardzo otyły. Kochankę oskarzono o próbę otrucia króla. On w to nie uwierzy, ale wkrotce u jego boku pojawi się kolejna kobieta: FRANÇOISE D'AUBIGNÉ. 3 lata starsza od króla, 5 od Athénaïs i 10 od Louise. Mówiono o niej piękna indianka, bo miala ciemną cerę. Mając 16 lat znalazła się ma dworze. Ciemne loki otaczały twarz w kształcie serca. Miala czułe, smutne spojrzenie. Zajmowala się dziećmi króla. Dała mu czułość i przyjaźń, chciała go zbawić.
W 1683 Sobieski jest pod Wiedniem, a żona króla, Maria Teresa umiera. Ludwik majacy 45 lat nie chce ponownie się żenić. Nowa żona to nowi dworzanie, po co komplikować życie dworskie? Mówi się, że skrycie poślubił Françoise. Jej to nie dawało korony, ale miał czyste sumienie. Morganatyczne małżeństwa z osobami niższego stanu były dosć powszechne. Nie dawały jednak przywilejów dzieciom. Skąd podejrzenia, że król się ożenił? Jej apartamenty zostały nagle uświetnione, łoże z piórami to był luksus zarezerwowany dla władców. Dwór stanie się purytański. Świadczyło to o ogromnych wpływach. Dostała też pozwolenie na odwiedzanie klasztorów klauzurowanych, co było przywilejem królowej.
Komentarze
Prześlij komentarz