RikiTikiPodróżniki

We Francji w czasach Ludwika XIV mieszkało 16 milionów ludzi. Rodzina miała średnio 5 dzieci. 300-tysięczny Paryż się rozrastał, wieśniacy przenosili się do miast. Zakończono remont Luwru, utworzono ogrody Tuileries.  Zaczęto kształcić kobiety, ale nawet najbardziej wyedukowane zależne były od męża. Kiedy panna nie miała posagu skazana była na klasztor. Ludwik XIV założył fundację św. Ludwika w Saint-Cyr, która zajmowała sie edukacją córek zubożałej szlachty i poległych żołnierzy. Osobiście doglądał postępów w nauce dojeżdżając konno z Wersalu. Panny zachwycały skromnością, czytanie powieści było zakazane, ale teatr był dozwolony. Uczono mówić z odpowiednim akcentem. W 1692 roku Kościół upomni się o to miejsce i przekształci je w klasztor, ale panny zachwają przywilej noszenia rękawiczek.  Mężczyźni umizgiwali się do kobiet, zwano ich galantami. Jeśli dochodziło do grzechu cudzołóstwa, zmyć mogło go uzanie dziecka.  Ludwik XIV był pobożny, codziennie uczestniczył we mszy, co nie przesz

Dolina Loary, której część wpisana została na listę UNESCO, to kumulacja zamków, pałaców, twierdz i innych siedzib królewskich otoczonych ogrodami. Ponad 300 obiektów. Za stolicę regionu uważa się Tours. Nazwy zamków, których majestatyczne sylwetki w świetle zachodu zdobią foldery turystyczne przenoszą nas w inne czasy. Chwała francuskich władcow zaklęta w kamieniu pozwala nam odkryć spektakularne życie dworu epok renesansu i oświecenia.      Gwiazdy Europy Express zwiedzają zamki Kapryśna Loara to najdłuższa rzeka Francji - 1020km. Jedna z ostatnich nieuregulowanych w Europie. Podoba się tu ptakom. Rzeka latem ledwo płynie, ale podczas dżdżystej jesieni czy po wiosennych roztopach podmywa okoliczne miasteczka. Zdarzają się powodzie. Do końca XIX wieku pływały tędy łodzie płaskodenne z towarem. W 1832 roku Orlean i Nantes połaczyły regularne linie parowców, ale zdarzały się wypadki, projekt zatopiło pojawienie sie kolei. Nad brzegiem rzek czasem możemy jeszcze zobaczyć wiatrak. Romanty

We Francji zakończyły się wybory prezydenckie. Emmanuel Macron po raz kolejny pokonał Marine Le Pen. 58.5 do 41.5%. Od 20 lat nikt nie był dwa razy z rzędu prezydentem. Dobrze to wygląda na papierze. Słodki smak zwycięstwa psuje łyżka dzięgciu, co podkreśla prasa. Nie ma takiego sukcesu jak w 2017. Poparcie znacznie spadło. Żółta kartka społeczeństwa zwraca uwagę europejskich polityków. Nie milknie krytyka.  Teraz pojawiają się pytania. Marine dostała 12 milionów głosów, czyli 5 milionów więcej niż poprzednio. To rodzi polemikę. Kiedy Jacques Chirac wygrywał z ojcem Marine, Jean-Marie Le Penem to kandydat prawicy miał ledwo 18 % w drugiej turze. Teraz to historyczny wynik skrajnej prawicy, ponad 41 % poparcia! Wielu głososwało na obecnego prezydenta, bo nie chciało ekstremistów u władzy. To jest zderzenie europeistów i suwerenistów.  Dwóch wizji Francji i Europy. Wczoraj na Polach Elizejskich, na wiecu Macrona, były flagi tak francuskie, jak europejskie. To wiele mówi o jego polityce. 

Może kiedyś znajdę chwilę na dłuższą opowieść o słonecznej Italii. Dziś tylko kilka ujęć z zeszłorocznych Włoch. Powyżej Panteon, najpiękniejszy zabytek Rzymu, na który kiedyś się natknęłam samotnie spacerując po Wiecznym Mieście. Przyciągnął mnie jak magnes, a że podeszłam boczną uliczką nie widziałam fasady i nie od razu potrafiłam go rozpoznać. Zgubić się w mieście i iść, godzinami spacerować, uwielbiam.    Wenecja, naturalnie. Włoskie lody, smak lata.  Owoce morza w nadmorskiej knajpie, spełnione marzenie.  Muzeum Felliniego. Rimini.  Tamże. San Marino. Bernini. Sztuka. Po prostu. Opis zająłby mi 2 dni, innym razem.  Z widokiem na Watykan.  Moda 2021. Hiszpańskie schody.  Fontanna di Trevi w 2021 prawie bez turystów, niezmiennie zachwycajaca.  Florencja. Kwitnąca sztuką.