Tanzania: Ocean Discovery na Zanzibarze

-

Kiedy znajomi zobaczyli zdjęcia zapytali czy już jestem w niebie. Fakt: takich kolorów należy się spodziewać w raju. Jak smakuje zatem życie na Zanzibarze? Dla nas świeżo ściętym ananasem, soczystą marakują, słodkimi czerwonymi bananami, otwieranym na statku kokosem... no może jeszcze ośmiornicą, homarami, krewerkami, tuńczykiem, kalmarami. Zachwyca nas ten archipelag. Mieszkańcy jednak nie mają tak słodko, zarabiają ze 150 dolców na miesiąc, a życie kosztuje. Jak widzimy transport publiczny i poupychanych ludzi oraz towary w ciasnym, niskim busiku, to aż nam się robi nieprzyjemnie. Dla nas jednak same rozkosze: wokoło palmy, nieco ryżowisk, asfaltowe drogi zbudowane przez Turków, skromnie, ale nie taka bieda jak na Madagaskarze. 

Wsiadamy do łodzi dhow, nad nami rozciągnięto nawet daszek. Płyniemy na silniku z 30 minut i plum do ławicy rybek. Snurkowanie w ciepłej wodzie. Z łodzi też widać kolorowe ławice. Potem wpadamy na kolejne 30 minut kąpielowo-fotograficzne na znikającą wyspę: łachę piachu pośród rajskiego turkusu. Instagram się zagotuje od tych sesji. Modelki prezentują to prawy, to lewy profil. Tu poprawiamy pareo, tam wyciągamy z wody rozgwiazdy, obłędne miejsce. Delikatne fale. Tu możnaby dłużej posiedzieć, ale czas płynąć dalej do naturalnej zatoki pośród mangrowców. Tu woda chłodniejsza. Kolejne pół godziny pluskania. Czas na obiad. Po drodze oglądamy stary baobab, a pod nim chłopaka z krabem palmowym. Potwór z oceanu! Pstryk, pstryk i hop, hop, hop na mniam, mniam. Tu morska uczta z owocami morza. Mi brakuje piri piri: ukochanych piekielnych papryczek, co są u nas w hotelu 1na kolacjach. Mam tylko ostro czerwony sos. Potem czas na zakupy kolorowych pareo za 7 usd i wracamy. I dzieje się magia...

Daszek znika. My rozsiadamy się na łodzi i nagle rozwijają żagiel dhow. Wracamy żaglówką! Czad!! Niesamowite wrażenia. Łódź pruje fale, przechyla się ostro, oj, są emocje. Pstryk, pstryk. Docieramy do brzegu. No powiem, te morskie przygody w rytmie wiatru były cudowne. To na pewno zrobiło wrażenie. Tradycja i moc wyścigówki. Tak zapamiętamy Zanzibar. A póki co... bar. Zanzi-bar. 













Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Brazylia: Karnawał w Salwadorze

-
Obraz
Ja i impreza masowa, czyli kipiąca energią plątanina rąk i nóg, nurzanie się w gmatwaninie spoconych ciał, nieobliczalny tłok Salwadorczyków? Capital Afro Carnaval 2024! Litości! Jednak od karnawału się wymigać nie dało, zatem jestem.  Kierowca wysadził nas pod pustawym Mercado Modelo koło 19h. Z daleka słychać dudnienie. Oj, dzieje się! Na środku ulicy pląsa dziewczyna przebrana za pannę młodą. Za chwilę facet błaznuje z mikrofonem i wygląda przez ramkę z telewizora... robi wywiady. Nie, nie dla telewizji czy radia, przebrał sie za "gościa z okienka". Tęczowe biustonosze więcej odsłaniają niż zasłaniają, koronkowe sukienki, pióra i szalone fryzury. Liczy się oryginalność. Peruki, kapelusze, dziwne buty, zabawne skarpety. Kolejka do windy, sprawdzanie jak na lotnisku, panie osobno, panowie osobno. Tłum. Już mi słabo. Właśnie się zorientowałam po co hotele rozdają prezerwatywy...  Na górze, na starym mieście Salwadoru muza z głośników, z pięć profesjonalnych scen, poza tym jeż
Czytaj więcej

Brazylia: Ale kolory!

-
Obraz
Objeździłam ten Diamentowy Płaskowyż z prawa do lewa. Ponad 300 km w jeden dzień. Atrakcji sporo, ale nie są blisko siebie. Przejazdy często po godzinie albo dwóch.  Dzisiaj naoglądaliśmy się błękitów. Jaskinie z wodą w kolorze kosmicznie niebieskim. Zobaczyć to jedno, dojść to drugie, a popływać w krystalicznie przejrzystej wodzie to trzecie. Doświadczenie pływania w kosmosie jest unikatowe. To jak przenoszenie się w czasie. Tego nie da się opisać, trzeba tego doświadczyć. W Gruta Azul kazano nam umyć się porządnie z tłuszczów i kremów, także włosy, po czym ubrani w kapoki (obowiązkowe) musieliśmy pokonać sporo schodów w głąb ziemi, by dotrzeć do lustra wody. Schody nierówne, leśne, z korzeniami i kamieniami. Już sam widok nas urzekł. Najbardziej oporni, nieumiejący pływać wskakiwali do wody. A raczej się zanurzali w boskości Kosmosu. Są takie miejsca, których  trzeba doświadczyć, nie odda tego film. To jak pływanie w boskiej sadzawce tuż po stworzeniu świata. Magia. Najbardziej przer
Czytaj więcej

Peru: Chwała na wysokościach, Jesus naszym przewodnikiem

-
Obraz
Ten post dedykuję Krzysztofowi z Łodzi, który prosił mnie o informacje co do choroby wysokościowej w Peru. Właśnie dzisiaj od rana mkniemy z naszą 16 osobową grupą z Arequipy w stronę Colca. To się wiąże z pokonaniem około 150km przez góry. Kiedy to piszę, jestem już na 4600 i wkrótce osiągnę szczytowy moment wyprawy: przełęcz Patapampa 4910m npm. Od rana piliśmy herbatkę z koki. Mieliśmy też przystanek na herbatkę wzmocnioną ziołami i dosmakowaną owocami. Fajny bajer. Też z koką, naturalnie. Dodatkowo mamy coś jak amol: Agua Florida, co się wdycha powyżej 4500. Bardzo przyjemny ziołowy zapach. No i najważniejsze: nasz przewodnik nazywa się Jesus. Jest bosko. Mamy też tlen na przypadek krwi z nosa, drgawek i poważniejszych objawów. W ekstremalnym wypadku wzywamy lekarza i jedziemy do szpitala. Nasi turyści jakoś dają radę. Trochę się kręci w głowie, więc paniki wiecej niż wysokościówki, ale za to jakie widoki. Lamy, alpaki, wigonie. Łyse góry. Wulkany. Słońce. W styczniu mamy lato w A
Czytaj więcej